12 lutego 2009
Kolacja dla dwojga
Walentynki
W Europie Zachodniej święty Walenty patronuje zakochanym mniej więcej od XV w., niektórzy wyjaśniają to zbieżnością dnia świętego z porą łączenia się ptaków w pary na Wyspach Brytyjskich. Może właśnie, dlatego walentynkowe kartki mają tak dużo motywów związanych z parkami ptaszków (głównie gołębi).
Obecnie Dzień Świętego Walentego obchodzony jest na całym świecie jako święto miłości. Tego dnia wysyłamy sobie kartkę z wierszykiem bądź wyznaniem miłosnym (tzw. walentynkę) albo też obdarowujemy się prezencikami. My proponujemy przygotowanie wykwintnej kolacji dla ukochanej osoby w myśl zasady przez żołądek do serca. A oto nasza propozycja, którą przygotowaliśmy na spotkaniu Koła Młodego Gastronomika.
Kolorowe Rulony
Ciasto:
Mąka 340g ok.2 szklanki;
Mleko 250 ml;
Woda 125 ml;
Sól
Curry 1 łyżeczka;
Sok z buraków ½ szklanki;
Nadzienie:
Filet drobiowy 2 szt. Ok.500g;
Żółty ser 150g;
Por 1 szt.
Jabłka 2 szt.
Olej 10 g
Przyprawa do drobiu
Sposób wykonania
Jaja wymieszać z mlekiem, wodą i szczyptą soli. Otrzymane ciasto podzielić na 2 części, do jednej dodać łyżeczkę curry, a do drugiej sok buraczany. Z obu ciast usmażyć naleśniki. Przygotować nadzienie - filety piersi kurczaka płukać, przyprawić, usmażyć na patelni. Por oczyścić, opłukać pokroić drobno w półksiężyce, jabłka obrać, pokroić w drobną kostkę, skropić sokiem z cytryny. Na patelni zeszklić plasterki pora, dodać pokrojone jabłka., połączyć z filetami i startym żółtym serem. Przyprawić do smaku solą i pieprzem. Nadziewać naleśniki i ułożyć w naczyniu żaroodpornym, zapiec w piekarniku.
Skrzydełka w miodzie
Składniki:
Skrzydełka kurze ok.600g;
Masło 2 łyżki;
Miód 2 łyżki;
Keczup 1 łyżka;
Sok z cytryny;
Sos sojowy15 ml
Przyprawa korzenna;
Sól i pieprz.
Pomidorki koktajlowe do dekoracji.
Sposób wykonania
Skrzydełka umyć, odciąć końce. W rondlu stopić masło , dodać miód, przyprawę korzenną, sok z cytryny, sos sojowy, keczup, sól i pieprz. Marynatę ogrzewać ok. 3 minut. Ciepłą marynatą posmarować dokładnie skrzydełka. Układać w formie wyłożonej folią aluminiową wraz z pozostałą marynatą. Piec w piekarniku nagrzanym do temperatury 1800C. W trakcie pieczenia obracać aby równomiernie się zrumieniły.
Koktajl Wenus
Składniki
Pomarańcze 2 szt.;
Truskawki 500g;
Nektar brzoskwiniowy 1l;
Sposób wykonania
Truskawki zmiksować wraz z 1 pomarańczą, dodać nektar brzoskwiniowy. Sprawdzić smak, ewentualnie dosłodzić. Całość schłodzić. Podawać w ozdobionej pomarańcza szklance z dodatkiem słomki i mieszadełka.
Serduszka opływające lukrem
Ciasto:
Mąka 340 g
Margaryna 125g
Cukier puder 75g
Śmietana 2 łyżki
Żółtka 3 szt.
Proszek do pieczenia 1 łyżeczka
Lukier:
Cukier puder 150g
Sok z cytryny 1 łyżka
Sok buraczany 2 łyżki
Woda gorąca
Sposób wykonania
Sporządzić ciasto półkruche, wycinać foremkami w kształcie serc ciastka. Piec w nagrzanym piekarniku w temp.180 0C. Wystudzić. Sporządzić lukier z cukru pudru, soku z cytryny i wrzącej wody, zabarwić sokiem z buraków. Lukrować upieczone serduszka. Można je udekorować dodatkowo kolorową galaretką.
Bananowa kawa
Składniki
Kawa rozpuszczalna 2 łyżeczki;
Banan 2 szt.
Mleko 400 ml;
Cukier do smaku.
Bita śmietana do dekoracji.
Sposób wykonania
Pokroić banana w plastry. Kawę rozrobić w odrobinie zimnego mleka. Zmiksować pokrojonego banana, roztwór kawy i cukier. Dolać więcej mleka i miksować do puszystości.
W długiej szklance spienić odrobinę mleka. Następnie wlać do niej (lejąc po brzegu szklanki koktajl bananowo-kawowy). Pianka powinna się ładne podnieść do góry. Mozna udekorować bitą śmietaną.
Trufle czekoladowe
Składniki
Orzechy włoskie drobno siekane 200g;
Gorzka czekolada 2 tabliczki;
Masło 50 g,
Cukier puder 100g;
Kakao 3 łyżki stołowe.
Sposób wykonania
Orzechy rumienić na patelni. Czekoladę z masłem rozpuścić na parze. Rozpuszczoną masę połączyć z orzechami oraz cukrem i dokładnie wymieszać. Gdy masa przestygnie, formować z niej kulki i obtaczać w kakao.
07 lutego 2009
Miód
Miód jako naturalny produkt spożywczy, słodki, wysokokaloryczny, konserwujący i leczniczy znajduje zastosowanie od wielu tysięcy lat. W zapiskach sumeryjskich sprzed 4000 lat zalecano miód jako produkt odżywczy i leczniczy. Hipokrates uważany za ojca medycyny stosował miód w sporządzaniu maści, słodzeniu wywarów ziół. Jego uczniowie opracowali ponad 300 recept z miodem.
Starożytni Grecy spożywali duże ilości miodu. Uważali, że zapewnia im siłę, zdrowie, długowieczność. Miód ceniony był także w Egipcie. Królowa Kleopatra do pielęgnacji swej urody zażywała kąpieli z oślego mleka i miodu.
Awicenna uczony arabski w dziele "Canon medicine" zaliczył miód do ważnych leków. Przez wiele wieków miód był produktem do słodzenia oraz do wytwarzania napojów alkoholowych. Nasz kraj ma bardzo długą tradycję w produkcji miodu pitnego.
Miód jako antybiotyk
Miód charakteryzuje się wysoką aktywnością antybiotyczną. Hamuje bądź niszczy rozwój bakterii Gram-dodatnich, Gram-ujemnych, grzybów, wirusów, pierwotniaków, paciorkowców. Te cenne właściwości zawdzięcza miód swemu składowi chemicznemu. Wysokie ciśnienie osmotyczne, kwaśny odczyn środowiska, obecność oksydazy glukozy, lizozymu, apidycyny, inhibiny to cechy nadające miodowi działanie antybiotyczne. Warto zapamiętać, że aktywność antybiotyczna miodu wzrasta nawet do 220 razy gdy go rozcieńczymy z wodą.
Miód a choroby narządu wzroku
Miód zwalcza drobnoustroje, zalecany jest w leczeniu zapalenia spojówek, rogówki, jęczmienia, których przyczyną są ropotwórcze gronkowce i paciorkowce.
Miód a choroby skóry
Miód działa antybiotycznie, przyspiesza gojenie ran, oparzeń i odmrożeń, zabezpiecza je przed zakażeniem bakteriami, drobnoustrojami. Poprawia odżywianie tkanek, oczyszcza rany, przyspiesza ziarninowanie i gojenie ran. Działa, więc przeciwzapalnie, regenerująco oraz przeciwbólowo. Stosuje się miód do leczenia oparzeń, odmrożeń skóry, trudno gojących się ran, owrzodzeń, ropni, czyraków, wyprysków.
Miód a choroby układu krążenia
Miód dzięki dużej zawartości cukrów prostych (glukozy i fruktozy), mikroelementów i enzymów ma korzystny wpływ w schorzeniach układu krążenia. Glukoza dostarcza sercu niezbędną energię. Fruktoza zaś jest magazynowana jako glikogen w wątrobie, stanowi rezerwę energetyczną organizmu.Miód reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi, polepsza krążenie. Zapobiega powstawaniu obrzęków poprzez zwiększone wydzielanie moczu. Zmniejsza napięcie nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Jest więc stosowany w nerwicach naczyniowych i serca, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, zespole płuco-sercowym.
Miód a choroby układu moczowego
Miód działa moczopędnie, zwiększa przepływ naczyniowy w nerkach zapobiegając powstawaniu złogów, ma działanie diuretyczne sprzyjające zmniejszaniu obrzęków spowodowanych niewydolnością nerek. Stosowany jest, więc miód jako środek wspomagający w chorobach układu moczowego, takich jak ostre i przewlekłe zapalenie nerek, pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych, kamica nerkowa i pęcherza moczowego.
Miód a choroby układu nerwowego
Miód wzmacnia układ nerwowy, działa uspokajająco, przeciwspazmatycznie, poprawia samopoczucie, nastrój. Stosuje się go w leczeniu nerwic, apatii, depresji, pobudzenia nerwowego, wyczerpania nerwowego, bezsenności, nadpobudliwości (szczególnie dzieci). W tych chorobach stosuje się duże dawki miodu.
Miód a choroby układu oddechowego
Miód znalazł zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu schorzeń układu oddechowego. Ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwalergiczne, wykrztuśne, uodporniające. Zwiększa więc odporność organizmu i chroni drogi oddechowe przed rozwojem zakażenia. Stosowany jest w leczeniu stanów przeziębieniowych, chrypki, kaszlu, zapalenia gardła, pyłkownicy na tle alergicznym, suchości w gardle, zapalenia zatok, kataru, dreszczy, podwyższonej temperatury.
Miód a choroby układu pokarmowego
Miód reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii, przyspiesza gojenie wrzodów, łagodzi skutki stresów, poprawia sen i łaknienie. Pobudza perystaltykę, zmniejsza kurcze jelit, skraca czas trwania biegunek. Miód zmniejsza szkodliwe działanie używek jak kawa, herbata, tytoń, alkohol. Dobrze odżywia komórki wątrobowe, działa odtruwając organizm.
Cholina zawarta w miodzie zwiększa efekt żółciopędny . Powyższe właściwości miodu spowodowały, że z powodzeniem jest stosowany leczniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w nieżytach żołądka, zapaleniu i stanach kurczowych jelit, biegunkach, zaparciach, zapaleniu wątroby, woreczka żółciowego.
Ciekawostka
Miód a wolne rodniki
Podczas przemiany materii, szczególnie podczas procesów zapalnych, mogą powstawać w naszym organizmie atomy lub molekuły z brakiem jednego elektronu. Są to wolne rodniki, starające się uzupełnić brakujący elektron odbierając go komórkom organizmu, uszkadzając je. Miód zawiera szereg składników, które łączą się z wolnymi rodnikami, unieszkodliwiając je. Badania wykazały, że najsilniejsze działanie przeciwutleniające mają miody ciemne, szczególnie cenny jest tu miód gryczany.
Rodzaje miodu
WIELOKWIATOWY
Najbardziej popularny miód o barwie jasnożółtej po ciemnoherbacianą. Lekkostrawny, wzmacnia organizm i odporność, dodaje energii i witalności. Łagodny smak - zależy od składu nektaru z jakiego powstał. Stosowany przy przeziębieniach, alergiach, katarze siennym, chorobach serca.
LIPOWY
Barwa od bardzo jasnej do złotożółtej (może również być z odcieniem zielonkawym – zależy od składu spadzi, która bardzo często towarzyszy tej odmianie miodu). Zapach jest bardzo intensywny. Stosowany przy bezsenności, kaszlu, objawach grypy, przewlekłych przeziębieniach. Działa uspokajająco, wykrztuśnie i lekko nasennie.
GRYCZANY
Charakterystyczna ciemnobrązowa barwa i ostrawy smak, wyraźny zapach kwiatu gryki. Pochodzi przeważnie z rejonu Lubelszczyzny. Stosowany przy zapaleniu nerek, nadciśnieniu, posiada właściwości antybiotyczne, uzupełnia niedobory żelaza w organizmie.
SPADZIOWY
Miód ze spadzi iglastej ma zabarwienie zielonkawe lub szarozielonkawe. Zapach miodu jest lekko żywiczny przypominający woń jodły. Miód ze spadzi liściastej ma odcień
brunatnozielonkawy o lekko gorzkawym posmaku. Stosowany jest przy chorobach dróg oddechowych, zapaleniach płuc, cukrzycy, astmie, katarze.
AKACJOWY
Z akacji białej ma barwę jasną o żółtawym zabarwieniu, delikatnym smaku (ale mdłym) i zapachu kwiatu akacji. Miód ten ulega krystalizacji najwolniej ze wszystkich polskich miodów.
Zalecany jest diabetykom i polecany przy schorzeniach układu pokarmowego.Niezastąpiony przy nadkwaśności.
WRZOSOWY
Barwa brunatnoczerwona o galaretowatej konsystencji, zapachu kwiatu wrzosu, ale niezbyt silnym stopniowo zanikającym. Smak lekko gorzkawy, ale bardzo przyjemny. Dość szybko się krystalizuje. Stosowany przy schorzeniach dróg moczowych i prostaty. Znajduje zastosowanie również w leczeniu zapalenia gardła.
FACELIOWY
Jasnożółty, bardzo przyjemny w smaku (lekko kwaskowy), delikatny i aromatyczny, stanowi dużą rzadkość, bowiem ta cenna roślina, jaką jest facelia, zajmuje marginalne miejsce w strukturze zasiewów. Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasnokremowy
lub nawet biały odcień. Stosowany przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.
RZEPAKOWY
Miód o bardzo jasnej barwie. Konsystencja smalcowata, szybko krystalizuje.Najbogatszy w aminokwasy. Stosowany przy chorobach dróg żółciowych, miażdżycy, wzmacnia mięsień sercowy,leczy niewydolność krążenia.
Starożytni Grecy spożywali duże ilości miodu. Uważali, że zapewnia im siłę, zdrowie, długowieczność. Miód ceniony był także w Egipcie. Królowa Kleopatra do pielęgnacji swej urody zażywała kąpieli z oślego mleka i miodu.
Awicenna uczony arabski w dziele "Canon medicine" zaliczył miód do ważnych leków. Przez wiele wieków miód był produktem do słodzenia oraz do wytwarzania napojów alkoholowych. Nasz kraj ma bardzo długą tradycję w produkcji miodu pitnego.
Miód jako antybiotyk
Miód charakteryzuje się wysoką aktywnością antybiotyczną. Hamuje bądź niszczy rozwój bakterii Gram-dodatnich, Gram-ujemnych, grzybów, wirusów, pierwotniaków, paciorkowców. Te cenne właściwości zawdzięcza miód swemu składowi chemicznemu. Wysokie ciśnienie osmotyczne, kwaśny odczyn środowiska, obecność oksydazy glukozy, lizozymu, apidycyny, inhibiny to cechy nadające miodowi działanie antybiotyczne. Warto zapamiętać, że aktywność antybiotyczna miodu wzrasta nawet do 220 razy gdy go rozcieńczymy z wodą.
Miód a choroby narządu wzroku
Miód zwalcza drobnoustroje, zalecany jest w leczeniu zapalenia spojówek, rogówki, jęczmienia, których przyczyną są ropotwórcze gronkowce i paciorkowce.
Miód a choroby skóry
Miód działa antybiotycznie, przyspiesza gojenie ran, oparzeń i odmrożeń, zabezpiecza je przed zakażeniem bakteriami, drobnoustrojami. Poprawia odżywianie tkanek, oczyszcza rany, przyspiesza ziarninowanie i gojenie ran. Działa, więc przeciwzapalnie, regenerująco oraz przeciwbólowo. Stosuje się miód do leczenia oparzeń, odmrożeń skóry, trudno gojących się ran, owrzodzeń, ropni, czyraków, wyprysków.
Miód a choroby układu krążenia
Miód dzięki dużej zawartości cukrów prostych (glukozy i fruktozy), mikroelementów i enzymów ma korzystny wpływ w schorzeniach układu krążenia. Glukoza dostarcza sercu niezbędną energię. Fruktoza zaś jest magazynowana jako glikogen w wątrobie, stanowi rezerwę energetyczną organizmu.Miód reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi, polepsza krążenie. Zapobiega powstawaniu obrzęków poprzez zwiększone wydzielanie moczu. Zmniejsza napięcie nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Jest więc stosowany w nerwicach naczyniowych i serca, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, zespole płuco-sercowym.
Miód a choroby układu moczowego
Miód działa moczopędnie, zwiększa przepływ naczyniowy w nerkach zapobiegając powstawaniu złogów, ma działanie diuretyczne sprzyjające zmniejszaniu obrzęków spowodowanych niewydolnością nerek. Stosowany jest, więc miód jako środek wspomagający w chorobach układu moczowego, takich jak ostre i przewlekłe zapalenie nerek, pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych, kamica nerkowa i pęcherza moczowego.
Miód a choroby układu nerwowego
Miód wzmacnia układ nerwowy, działa uspokajająco, przeciwspazmatycznie, poprawia samopoczucie, nastrój. Stosuje się go w leczeniu nerwic, apatii, depresji, pobudzenia nerwowego, wyczerpania nerwowego, bezsenności, nadpobudliwości (szczególnie dzieci). W tych chorobach stosuje się duże dawki miodu.
Miód a choroby układu oddechowego
Miód znalazł zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu schorzeń układu oddechowego. Ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwalergiczne, wykrztuśne, uodporniające. Zwiększa więc odporność organizmu i chroni drogi oddechowe przed rozwojem zakażenia. Stosowany jest w leczeniu stanów przeziębieniowych, chrypki, kaszlu, zapalenia gardła, pyłkownicy na tle alergicznym, suchości w gardle, zapalenia zatok, kataru, dreszczy, podwyższonej temperatury.
Miód a choroby układu pokarmowego
Miód reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii, przyspiesza gojenie wrzodów, łagodzi skutki stresów, poprawia sen i łaknienie. Pobudza perystaltykę, zmniejsza kurcze jelit, skraca czas trwania biegunek. Miód zmniejsza szkodliwe działanie używek jak kawa, herbata, tytoń, alkohol. Dobrze odżywia komórki wątrobowe, działa odtruwając organizm.
Cholina zawarta w miodzie zwiększa efekt żółciopędny . Powyższe właściwości miodu spowodowały, że z powodzeniem jest stosowany leczniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w nieżytach żołądka, zapaleniu i stanach kurczowych jelit, biegunkach, zaparciach, zapaleniu wątroby, woreczka żółciowego.
Ciekawostka
Miód a wolne rodniki
Podczas przemiany materii, szczególnie podczas procesów zapalnych, mogą powstawać w naszym organizmie atomy lub molekuły z brakiem jednego elektronu. Są to wolne rodniki, starające się uzupełnić brakujący elektron odbierając go komórkom organizmu, uszkadzając je. Miód zawiera szereg składników, które łączą się z wolnymi rodnikami, unieszkodliwiając je. Badania wykazały, że najsilniejsze działanie przeciwutleniające mają miody ciemne, szczególnie cenny jest tu miód gryczany.
Rodzaje miodu
WIELOKWIATOWY
Najbardziej popularny miód o barwie jasnożółtej po ciemnoherbacianą. Lekkostrawny, wzmacnia organizm i odporność, dodaje energii i witalności. Łagodny smak - zależy od składu nektaru z jakiego powstał. Stosowany przy przeziębieniach, alergiach, katarze siennym, chorobach serca.
LIPOWY
Barwa od bardzo jasnej do złotożółtej (może również być z odcieniem zielonkawym – zależy od składu spadzi, która bardzo często towarzyszy tej odmianie miodu). Zapach jest bardzo intensywny. Stosowany przy bezsenności, kaszlu, objawach grypy, przewlekłych przeziębieniach. Działa uspokajająco, wykrztuśnie i lekko nasennie.
GRYCZANY
Charakterystyczna ciemnobrązowa barwa i ostrawy smak, wyraźny zapach kwiatu gryki. Pochodzi przeważnie z rejonu Lubelszczyzny. Stosowany przy zapaleniu nerek, nadciśnieniu, posiada właściwości antybiotyczne, uzupełnia niedobory żelaza w organizmie.
SPADZIOWY
Miód ze spadzi iglastej ma zabarwienie zielonkawe lub szarozielonkawe. Zapach miodu jest lekko żywiczny przypominający woń jodły. Miód ze spadzi liściastej ma odcień
brunatnozielonkawy o lekko gorzkawym posmaku. Stosowany jest przy chorobach dróg oddechowych, zapaleniach płuc, cukrzycy, astmie, katarze.
AKACJOWY
Z akacji białej ma barwę jasną o żółtawym zabarwieniu, delikatnym smaku (ale mdłym) i zapachu kwiatu akacji. Miód ten ulega krystalizacji najwolniej ze wszystkich polskich miodów.
Zalecany jest diabetykom i polecany przy schorzeniach układu pokarmowego.Niezastąpiony przy nadkwaśności.
WRZOSOWY
Barwa brunatnoczerwona o galaretowatej konsystencji, zapachu kwiatu wrzosu, ale niezbyt silnym stopniowo zanikającym. Smak lekko gorzkawy, ale bardzo przyjemny. Dość szybko się krystalizuje. Stosowany przy schorzeniach dróg moczowych i prostaty. Znajduje zastosowanie również w leczeniu zapalenia gardła.
FACELIOWY
Jasnożółty, bardzo przyjemny w smaku (lekko kwaskowy), delikatny i aromatyczny, stanowi dużą rzadkość, bowiem ta cenna roślina, jaką jest facelia, zajmuje marginalne miejsce w strukturze zasiewów. Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasnokremowy
lub nawet biały odcień. Stosowany przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.
RZEPAKOWY
Miód o bardzo jasnej barwie. Konsystencja smalcowata, szybko krystalizuje.Najbogatszy w aminokwasy. Stosowany przy chorobach dróg żółciowych, miażdżycy, wzmacnia mięsień sercowy,leczy niewydolność krążenia.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
